Τίτλος πρωτοτύπου: The Human Journey – Quest for Self-Transformation
Το κεντρικό δόγμα της Εσωτερικής Φιλοσοφίας δεν αναγνωρίζει προνόμια ή ειδικές χάρες στον άνθρωπο, εκτός από εκείνες που κερδίζει κάθε Εγώ μόνο του, με την προσωπική του προσπάθεια και αξία μέσω μιας μακράς σειράς μετεμψυχώσεων και μετενσαρκώσεων.
Ε.Π. Μπλαβάτσκυ
Η Μυστική Δοξασία
Σάς παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο.
... Το δίλημμα του σύγχρονου ανθρώπου βρίσκεται στο γεγονός ότι συνήθως διατυπώνουμε την ερώτησή μας για τον προσδιορισμό του με το ΤΙ αντί του ΠΟΙΟΣ είναι. Αυτό το "τί", μας τοποθετεί στην κατηγορία των αντικειμένων. Το να είμαστε άνθρωποι είναι μια κατάσταση στην οποία είμαστε διαρκώς δεσμευμένοι. Πρόκειται για ένα ταξίδι, κατά το οποίο αναζητούμε να μαθαίνουμε περισσότερα, να νιώθουμε περισσότερα και τελικά να πετυχαίνουμε αυτή τη μεταμόρφωση που μας μεταφέρει πάνω από τους εαυτούς μας. Είναι ένα ταξίδι που δεν διαφέρει από το ξεδίπλωμα της επίγνωσης του ίδιου μας του μυστηρίου, όπως ακριβώς για την ανακάλυψη του εαυτού μας βουτάμε βαθύτερα μέσα στα μυστηριώδη βάθη της ύπαρξης...
... Όταν όμως συνειδητοποιήσουμε την διαδρομή που έχουμε πάρει, όταν αντιληφθούμε ότι το λεωφορείο μπορεί να σταματήσει και εμείς οι ίδιοι μπορούμε να πάρουμε μία θέση για τον καθορισμό του προορισμού μας, τότε όπως εξιστορούν όλοι οι μεγάλοι μύθοι, ξεκινάμε σοβαρότερα το ηρωικό ταξίδι της ψυχής και όπως ο Οδυσσέας,
"Να αρμενίσουμε πέρα από το ηλιοβασίλεμα, και τα νερά
Όλων των αστεριών της δύσης...
Γιατί ίσως λουστούμε σε εκείνους του κόλπους
Ίσως καταφέρουμε να φτάσουμε στα Νησιά των Μακάρων,
... κι όπου βρισκόμαστε, είμαστε,
Ο ίδιος παλμός των ηρωικών καρδιών, που γίνεται
αδύνατος από τον χρόνο και την μοίρα,
αλλά δυνατός σε θέληση
Να μοχθεί, να αναζητά, να βρίσκει, και να μην υποχωρεί."
... Ευτυχώς, σαν αποτέλεσμα των ερευνών που έκανε ο Δρ. Καρλ Γιούνγκ και οι διάδοχοί του, γίνεται όλο και ευρύτερα γνωστό σήμερα, ότι οι φαινομενικά χωρίς νόημα οδηγίες κάλυπταν τους ψυχολογικούς και πνευματικούς κόπους που αποτελούν το ανθρώπινο ταξίδι. Όπως έγραψε ο Α.Π. Σίννετ αναφερόμενος σε αυτή τη βασιλική τέχνη της πνευματικής αναγέννησης:
"Η μετατροπή της κανονικής φυσικής συνείδησης του ανθρώπου σε θεϊκή συνείδηση ήταν το magnum opus (μέγιστο έργο) με το οποίο ασχολήθηκαν οι πραγματικοί αλχημιστές. Αλήθεια, πόσο χονδροειδής ανοησία είναι αυτό που βρίσκεται στις οδηγίες και τις συνταγές που άφησαν πίσω τους, εάν τις διαβάσουμε απλά σαν χημικοί του δεκάτου ένατου αιώνα· ενώ γίνεται υπέροχη πνευματική φιλοσοφία σε απόλυτη αρμονία με τους νόμους που κυβερνούν την ανθρώπινη πνευματική εξέλιξη, όταν θέσουμε μια συμβολική ερμηνεία στη γραφικά ερμηνευμένη φόρμουλα που συνδέεται με βρασμούς και αποστάξεις και τον υδράργυρο της σοφίας και τα πύρινα ύδατα και τους αναβρασμούς"
Ίσως να μην είναι ασήμαντο το γεγονός ότι τόσοι πολλοί πρωτοποριακοί διανοούμενοι στο χώρο της ψυχολογίας επεσήμαιναν και επισημαίνουν μέχρι σήμερα τις ψυχολογικές συνέπειες του magnum opus σε σχέση με τον άνθρωπο, χρησιμοποιώντας την αλχημιστική ορολογία σαν τη συμβολική γλώσσα των ουσιαστικών ψυχικών και πνευματικών διαδικασιών. Η Ε.Π.Μ., η οποία επαναπροσδιόρισε ξεκάθαρα για την εποχή μας τις αρχές της μυστηριακής παράδοσης στην οποία περιλαμβάνεται η αλχημεία, δηλώνει σαφώς ότι το επόμενο εξελικτικό στάδιο στην ανάπτυξη του ανθρώπου "έχει να κάνει περισσότερο ... με την ψυχολογία παρά με την φυσική". Όπως ορίστηκε προηγουμένως, η εστίαση του έργου μας σήμερα βρίσκεται στο ψυχολογικό επίπεδο, που είναι το δεύτερο από τα τρία σχήματα εξέλιξης το διανοητικό ή το κάμα-μανασικό. Δηλαδή σε αυτό το πεδίο της λειτουργίας του ανθρώπου, λαμβάνει χώρα αυτή η διαδικασία που λέγεται μετεμψύχωση. Αυτός είναι ο χώρος που κρίνεται το ψυχοδιανοητικό μας σύμπλεγμα και διεξάγεται η μάχη για την διατήρηση της ανθρωπιάς μας.
Σε όλα τα αλχημιστικά κείμενα εμφανίζονται ορισμένα βασικά μοτίβα, σύμφωνα με τα οποία παράγεται το lapis philosophorum ή η φιλοσοφική λίθος, η τέλεια και ακατάλυτη ουσία ή ο κρυμμένος χρυσός. Γενικά τα στάδια της μετατροπής δίνονται σε τρία μέρη, που συμβολίζονται από τα χρώματα μαύρο, λευκό και ερυθρό ή χρυσό. Σε μερικά κείμενα διακρίνονται τέσσερα στάδια: μαυρίσματος, ασπρίσματος, κιτρινίσματος και κοκκινίσματος. Μέσα στο αλχημιστικό δοχείο το οποίο είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, ρίχνουν θειάφι και αλάτι· το θειάφι συμβολίζει τη φυσική επιθυμία ανάμεικτη με τις ορμές και τα πάθη· το αλάτι αντιπροσωπεύει σε αυτό το στάδιο της ικανότητα λογικής σκέψης του κατώτερου νου. Το μυστικό συστατικό που επίσης είναι παρόν στο δοχείο της φύσης μας είναι γνωστό σαν υδράργυρος, το οποίο η Έβελυν Άντερχιλλ περιγράφει σαν "το Πνεύμα στην πιο μυστικιστική του έννοια, η Συντέρεσις (απο το ρήμα συν-τερετίζω, που σημαίνει ψάλλω μουσική συναυλία) ή ιερός Κάτοικος του Εσώτερου, ο άσβεστος σπινθήρας ή η θεία Αρχή... Μόνο η ''σοφή'' η μυστικιστική αφύπνιση μπορεί να γνωρίζει αυτόν τον Υδράργυρο, το συστατικό της μεταμόρφωσης του ανθρώπου. Και μέχρι να αποκαλυφθεί δεν μπορεί να συμβεί τίποτα". Και όπως συνεχίζει η Άντερχιλλ: "Οι Τρεις Αρχές βρίσκονται κλεισμένες μέσα στο δοχείο... το οποίο είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Η διαδικασία του Μεγάλου Έργου, που είναι η μυστική μετάλλαξη του φυσικού ανθρώπου σε πνευματικό, αρχίζει όταν το δοχείο θερμαίνεται σε μια σιγανή φωτιά – το Incendium Amoris."